តើ​ចំណង​ជើង​ថា ព្រះនាងម៉ារីជាទីពំនឹង មាន​ន័យ​យ៉ាង​ណា ហើយ​តើ​មក​ពី​ណា?

ម៉ារីជាទីពំនឹង គឺជាឈ្មោះមួយក្នុងចំណោមឈ្មោះជាច្រើនដែល សាសនាកាតូលិកបានស្គាល់ និងស្រលាញ់ម៉ារី។ ជាពិសេសសំដៅទៅលើជំនួយដែលម៉ារីផ្តល់ឱ្យជាអ្នកអង្វរ មានន័យថាអ្នកដែលអធិស្ឋានជាមួយ និងសម្រាប់យើងចំពោះព្រះជាម្ចាស់។ ចំណងជើងនៃ “ជាទីពំនឹងពំនាក់” ត្រូវបានអនុវត្តចំពោះ ព្រះនាងម៉ារី យ៉ាងហោចណាស់រហូតដល់សតវត្សទី៤។ ដោយសារតែភាពស្និទ្ធស្នាលរបស់នាងជាមួយព្រះគ្រីស្ទ និងតួនាទីពិសេសរបស់នាងក្នុងការនាំយកផែនការរបស់ព្រះជាម្ចាស់ នោះពួកកាតូលិកបានចាត់ទុកនាងជាប្រពៃណីជាអ្នកអង្វរដ៏មានប្រសិទ្ធភាព។ ចំណង​ជើង​ដូច​ដែល​យើង​បាន​ដឹង​ថា​ ឥឡូវ​នេះ​បាន​ក្លាយ​ជា​នៅ​ក្នុង​ឆ្នាំ ១៥៧១ នៅ​ពេល​ដែល​ចក្រភព​អូតូម៉ង់​បាន​រៀបចំ​ខ្លួន​ដើម្បី​ឈ្លានពាន​អឺរ៉ុប​។ ប្រឈមមុខនឹងការគំរាមកំហែងនេះសម្ដេចប៉ាប ពីយូសទី៥ បានអំពាវនាវដល់អ្នកកាន់សាសនាកាតូលិកឱ្យអធិស្ឋានសុំការអង្វររបស់ព្រះនាងម៉ារី។ ជនជាតិទួគីត្រូវបានចាញ់នៅសមរភូមិ Lepanto ដែលនាំឱ្យសម្តេចប៉ាបសរសើរម៉ារីជា របស់យើង ដែលជាជំនួយរបស់ពួកគ្រីស្ទាន។ ក្រោយ​មក​សម្តេច​ប៉ាប ពីយូទី៧ ត្រូវ​បាន ​ណាប៉ូឡេអុង​ ចាប់​ដាក់​គុក​នៅ​ឆ្នាំ ១៨០៨ ហើយ​ចាប់​ឃុំ​ខ្លួន​អស់​រយៈពេល​ជិត ៦ ឆ្នាំ។ បន្ទាប់ពីការដោះលែងគាត់គាត់បានបង្កើតថ្ងៃទី ២៤ ខែឧសភា ជាថ្ងៃបុណ្យព្រះនាងម៉ារីជាទីពំនឹង ដោយដឹងគុណចំពោះការអង្វររបស់នាងក្នុងនាមគាត់។ នៅពាក់កណ្តាលចុងក្រោយនៃសតវត្សទី ១៩ ដំណើរផ្លូវ យ៉ូហាន បូស្កូ មានការគោរពជាក់លាក់មួយសម្រាប់ចំណងជើងនេះ ហើយបានធ្វើឱ្យព្រះនាងម៉ារី ដែលជាជំនួយរបស់ពួកគ្រីស្ទាន ជាអ្នកឧបត្ថម្ភនៃសណ្តាប់ធ្នាប់សាសនារបស់គាត់គឺសាឡេស៊ាន។ សូម្បីតែសព្វថ្ងៃនេះ អ្នកកាន់សាសនាកាតូលិកជាច្រើន បានស្គាល់ឈ្មោះនេះសម្រាប់ម៉ារី តាមរយៈឥទ្ធិពលរបស់ឪពុកសាឡេស៊ាន។

លោក អាកាស បាចីរ សិស្សចាស់ ដុន បូស្កូ លើដំណើរការនៃភាពបរិសុទ្ធ

នៅថ្ងៃទី ១៥ ខែមីនា ឆ្នាំ ២០២២ នេះ នៅព្រះវិហាវិហារកាតូលិក នៅទីក្រុងឡាហ័រ ប្រទេសប៉ាគីស្ថាន ដោយអគ្គអភិបាល លោក សេបាស្ទៀន ចូ ការស៊ើបអង្កេតភូមិភាគលើការធ្វើទុក្ករកម្ម, កិត្តិនាមនៃភាពបរិសុទ្ធនិងសញ្ញានៃអ្នកបំរើរបស់ព្រះជាម្ចាស់ លោក អាកាស បាចីរ (Akash Bashir កើតឆ្នាំ ១៩៩៤ ស្លាប់ឆ្នាំ ២០១៥) ដែលជាអតីតសិស្សរបស់ដុនបូស្កូនៅទីក្រុងឡាហ័រប្រទេសប៉ាគីស្ថានត្រូវបានបើកជាផ្លូវការនៅខួបលើកទី ៧ នៃការស្លាប់របស់គាត់។ លោក អាកាស បាចីរ កើតនៅថ្ងៃទី ២២ ខែមិថុនា ឆ្នាំ ១៩៩៤ ក្នុងគ្រួសារដ៏រាបទាប ហើយបានសិក្សានៅវិទ្យាស្ថានបច្ចេកទេស “ដុន បូស្កូ” ក្នុងទីក្រុងឡាហ័រ។ គាត់​បាន​ដឹកនាំ​ជីវិត​ដូច​យុវជន​ដទៃ​ទៀត ហើយ​មាន​ក្តី​សុបិន​ផ្ទាល់​ខ្លួន​សម្រាប់​អនាគត​របស់​គាត់។ គាត់រស់នៅជាមួយគ្រួសាររបស់គាត់ មានមិត្តភ័ក្តិទាំងនៅសាលា និងនៅកន្លែងធ្វើការ ចូលចិត្តលេងកីឡា ហើយការអធិស្ឋានគឺជាផ្នែកនៃជីវិតរបស់គាត់។ គាត់បានតាំងចិត្តក្នុងការរស់នៅជា “ពលរដ្ឋដ៏ឧត្តុង្គឧត្តម និងជាគ្រិស្តបរិស័ទល្អ” ដូចដែលដុន បូស្កូចង់បាន ហើយបានក្លាយជាអ្នកស្ម័គ្រចិត្ដសន្តិសុខនៅព្រះវិហារព្រះសហគមន៍កាតូលិករបស់គាត់ នៅពេលដែលស្ថានភាពនៅក្នុងប្រទេសប៉ាគីស្ថានមានការព្រួយបារម្ភជាមួយនឹងហានិភ័យនៃការជួបប្រទះនឹងការបំផ្ទុះគ្រាប់បែកអត្តឃាតសំដៅលើកន្លែងសាសនា។ ជាក់ស្តែងនៅថ្ងៃទី ១៥ …